Τα Παιδία Παίζει
(Ενα πρώτο δείγμα από μία σειρά ευθυμογραφημάτων που έγραψα τον Μάρτιο του 2000. Είναι γραμμένα σαν σκετς γιατί τα είχα δώσει για μία κωμική σειρά στην τηλεόραση. Δεν παίχτηκαν όμως τελικά).
Ένας καλοντυμένος σαρανταπεντάρης παρκάρει το
ακριβό αυτοκίνητο του έξω από μία μονοκατοικία των Βορείων Προαστείων. Χτυπά το
κουδούνι και του ανοίγει ένας άλλος εξ' ίσου καλοντυμένος κύριος της ιδίας
περίπου ηλικίας.
ΜΑΚΡΗΣ : Καλησπέρα σας.
Τάκης Μακρής. Είμαι ο πατέρας του Γιάννη. Συγνώμη που άργησα να περάσω να τον
πάρω, αλλά είχα ένα επείγον περιστατικό, τελευταία στιγμή… Είμαι γιατρός,
καταλαβαίνετε…
ΠΕΤΡΑΣ : Φυσικά, φυσικά,
κανένα πρόβλημα, περάστε. Θάνος Πετράς, είμαι ο πατέρας του Νικόλα.
ΜΑΚΡΗΣ : Χαίρω πολύ.
ΠΕΤΡΑΣ : Και εγώ κύριε
Μακρή. Παρακαλώ…
Ο Πετράς ιπποτικά, αφήνει τον Μακρή να περάσει και
κλείνει την πόρτα πίσω του. Εμφανίζεται μία κομψή τριανταπεντάρα, που κατευθύνεται
προς τον Μακρή.Ο Πετράς την συστήνει στον Μακρή.
ΠΕΤΡΑΣ : Μαίρη, ο κύριος
Μακρής από εδώ, ο πατέρας του Γιάννη. Η σύζυγος μου...
ΜΑΚΡΗΣ : (δίνοντας
το χέρι του) Χαίρω πολύ κυρία
μου
Κα ΠΕΤΡΑ : (χαμογελαστή) Χαίρω πολύ. (τον κατευθλυνει σε ένα καθιστικό). Καθείστε, θα ειδοποιήσω τον Γιαννάκη. (φεύγει.
Ο Μακρής κάθεται σε μία πολυθρόνα)
ΠΕΤΡΑΣ : Θα πάρετε ένα
ποτό ;
ΜΑΚΡΗΣ : Ενα ουϊσκάκι θα
το έπινα, ευχαριστώ.
ΠΕΤΡΑΣ : Αμέσως ! (Κατευθύνεται
προς ένα μπαρ, κοντά τους). Με πάγο ; σκέτο ;
ΜΑΚΡΗΣ : Σκέτο, ευχαριστώ.
ΠΕΤΡΑΣ : (Βάζει
ποτό και του το προσφέρει.. Μετά κάθεται απέναντι του σε μία άλλη πολυθρόνα ενώ
ο Μακρής πίνει μία γουλιά) Και εγώ δικηγόρος
είμαι, μου τυχαίνει συχνά να με παίρνουν πελάτες την τελευταία ώρα, πάνω που
πάω να φύγω από το γραφείο. Συμβαίνουν αυτά… Αλλά σας διαβεβαιώ ότι δεν είχαμε
καμία ενόχληση. Οι γιοί μας κάνουν τόσο καλή παρέα…
Κα ΠΕΤΡΑ : (εμφανίζεται χαμογελώντας) Κύριε Μακρή, τα παιδιά μας έχουν πολύ σοβαρή ασχολία για
να την διακόψουν. Σας παρακαλούν να περιμένετε αν θέλετε πέντε λεπτά να
τελειώσουν το παιχνίδι τους.
ΜΑΚΡΗΣ : (αμήχανα) Μα είναι αργά, θα θέλετε και εσείς να ξεκουραστείτε…,
μετά από τόση φασαρία…
Κα ΠΕΤΡΑ : Καμία φασαρία, χαρά μας ! Ας μη τους
διακόψουμε το τελευταίο τους παιχνίδι !
ΜΑΚΡΗΣ : Μα τι παίζουν ;
Κα ΠΕΤΡΑ : Ταβλι !
ΜΑΚΡΗΣ : (πήγε να
πιεί και σταματά. Με απορημένο ύφος) Τάβλι ; Μα πώς ;
ο Γιάννης δεν έχει ιδέα !
ΠΕΤΡΑΣ : (εξ' ίσου απορημένος) Ούτε ο Νικόλας από ότι ξέρω, είσαι σίγουρη αγάπη μου ;
Κα ΠΕΤΡΑ : Ναί, τους έμαθε ο Θανάσης της κυρίας Μαρίας
δίπλα. Εφυγε τώρα… Αλλά οι γιοί μας από τότε που τους το έδειξε, όλο το
απόγευμα δεν το άφησαν !
ΠΕΤΡΑΣ : Ταβλαδόροι λοιπόν
!
(Με πατερναλιστικό ύφος) Δεν πειράζει,
αρκεί να παίζουν ήσυχα και σωστά. Ξέρετε, συνέχεια λέω στον Γιάννη ότι σε όλα
τα παιχνίδια πρέπει να παίζει τίμια και πολιτισμένα. Να μη θυμώνει αν χάνει.
Από τώρα πρέπει να μάθει ότι απ' όλα έχει η ζωή. Και νίκες και ήττες…
ΜΑΚΡΗΣ : (με το
ίδιο ύφος) Πολύ σωστά, πολύ
σωστά. Και εγώ τα ίδια λέω του Νικόλα. Αν μάθεις να χάνεις, θα μάθεις και να
κερδίζεις. Να παίζεις πολιτισμένα, τίμια, για τη χαρά του παιχνιδιού. Να μη
φανατίζεσαι… Από μικρός μαθαίνει κανείς… Οσο για το τάβλι, δεν περίμενε βλέπω
να του το μάθει ο πατέρας του !
ΠΕΤΡΑΣ : (με
ενδιαφέρον) Α, παίζετε και εσείς
;
ΜΑΚΡΗΣ : (με ύφος σαν να πρόκειται δήθεν για κάτι ανάξιο
λόγου) Οχι συχνά, κανένα Σαββατοκύριακο, στις
διακοπές… (Πίνει μία γουλιά ακόμα) Ετσι, με κανένα
φίλο, λίγο ουζάκι, να περνά η ώρα… Εσείς κύριε Πετρά παίζετε ;
ΠΕΤΡΑΣ : (με το
ίδιο ύφος) Και εγώ καμία
φορά, όχι σπουδαία πράγματα. Που καιρός…
(σηκώνεται από την καρέκλα του) Πάμε να τους
δούμε ;
ΜΑΚΡΗΣ : (Αφίνοντας το ποτό σε ένα τραπεζάκι δίπλα του) Aν θέλετε…
Περνούν από ένα διάδρομο με τον Πετρά να
προπορεύεται και μπαίνουν σ' ένα παιδικό δωμάτιο. Διάφορα παιχνίδια παντού.
Καθισμένα απέναντι σε ένα τραπέζι είναι δύο παιδιά δέκα-ένδεκα ετών. Παίζουν
τάβλι, αλλά σιγά σιγά, όχι έμπειρα. Την ώρα που μπαίνουν οι μπαμπάδες τους ο
ένας από τους δυό μετρά αργά, ένα-ένα, τα διαστήματα που προχωράει με το χέρι
του το πούλι που κρατά. Γυρίζει το κεφάλι του, βλέπει τον πατέρα του και
χαμογελά.
ΓΙΑΝΝΗΣ : Ενα λεπτό μπαμπά,
τελειώνω ! τον σκίζω τον Νικόλα ! Παίζουμε πλακωτό και τον νικάω 3-1!
ΜΑΚΡΗΣ : (Καμαρώνοντας). Μπράβο ! Μπράβο ! (Ο Πετράς στραβομουτσουνιάζει λίγο)
ΝΙΚΟΛΑΣ : (Γυρνώντας και εκείνος και κυτάζοντας τον
συννεφιασμένο ελαφρώς πατέρα του). Τυχεράκιας είναι
! Ολο εξάρες φέρνει ! Να κύτα μπαμπά, πάλι τεσσάρες έφερε !
Οι δύο μπαμπάδες πλησιάζουν το τραπέζι. Ο καθένας
στέκεται όρθιος πάνω από τον γιό του
ΜΑΚΡΗΣ : (Επιτιμιτικά) Οχι εκεί βρε Γιάννη ! Αν φέρει άθροισμα 7 στα δύο ζάρια
θα σε πιάσει. 6 - 1, 5 - 2 , 4 - 3 …Δεν το είδες ; (Βάζει το χέρι του και μετακινεί
δυό πούλια). Εκεί παίζεις
Γιάννη !! Και απειλείς να του πιάσεις
αυτό αν δεν το καλύψει … (δείχνει σε ένα άλλο σημείο στο τάβλι. Ο Πετράς
δεν φαίνεται ενοχλημένος από αυτό. Παρακολουθεί με ενδιαφέρον για να κρίνει την
κίνηση του).
ΝΙΚΟΛΑΣ : (απογοητευμένος που ο μπαμπάς του φίλου του έπαιξε
σωστά). 6 - 1 !
ΜΑΚΡΗΣ : (Θριαμβευτικά, προς τον γιό του) Τι σου έλεγα ; Τώρα θα σε είχε πιάσει !
ΠΕΤΡΑΣ : (Κυτώντας
ενοχλημένα τον Μακρή) Πρόσεχε Νικόλα ! (βάζει το
χέρι του στο τάβλι) Πρέπει να
καλύψεις εδώ ! Στο είπε κιόλας ο κύριος Μακρής ! Εδώ θα παίξεις, έτσι αγόρι μου
;
ΜΑΚΡΗΣ : (Πεισματωμένα) Ναι., αλλά τώρα αν
ο Γιάννης μου φέρει 6 - 5… Ενα 6 - 5
θέλουμε ! (Παίρνει τα ζάρια και τα ρίχνει )
ΓΙΑΝΝΗΣ : (κυτώντας τον πατέρα του να παίζει εκείνος αντί γι
αυτόν) Μα μπαμπά… (Μετά κυτά τον Πετρά, περιμένοντας
την αντίδραση του)
ΠΕΤΡΑΣ : (Συγκαταβατικά) Δεν πειράζει, δεν πειράζει… (Με συγκαλυμένα ειρωνικό ύφος) Ε, δεν μας έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε κύριε
Μακρή…Τώρα με διπλές γλυτώσαμε ! (παίρνει τα ζάρια, τα κουνά στην παλάμη του
έντονα και αφού τα ρίξει αναφωνεί θριαμβευτικά) Νάτες ! (πάιζει αντί για τον γιό του) Εδώ παίζει ο Νικόλας μου !
ΝΙΚΟΛΑΣ : (μη καταλαβαίνοντας τίποτα) Μα εγώ… (κυτά τον Μακρή, περιμένοντας κάποια αντίδραση)
ΜΑΚΡΗΣ : (Συγκαταβατικά
αλλά μισοεκνευρισμένα) Εντάξει, εντάξει
αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι έχετε τύχη ! Οποιος όμως ξέρει τάβλι… κάτι
τέτοια τα μασάει. (Παίρνει τα ζάρια, τα ρίχνει και παίζει) 5 … να και το 2 ! (βροντά το πούλι στο τάβλι) Στο κεφάλι ! (Θριαμβευτικά) Επαιξε ο Γιάννης μου !
ΠΕΤΡΑΣ : (Εμφανώς
εκνευρισμένος) Ας μη μιλάμε καλύτερα για το ποιός έχει τύχη εδώ μέσα ! (Παίρνει
και αυτός τα ζάρια, τα ρίχνει και παίζει) 2 … να και άσσος ! Εδώ παίζει ο Νικόλας μου !
ΜΑΚΡΗΣ : (παίζοντας) 4… να και το τρία. (Θριαμβευτικά) Α ρε Γιάννη,
μεγάλε ! τώρα ο φίλος σου χάνει στα σίγουρα !
ΠΕΤΡΑΣ : (Εντονα) Οχι δα ! (Ρίχνει τα ζάρια. Θριαμβευτικά) Ορίστε ! Πεντάρες ! (Ειρωνικά) Δεν ακούω σχόλια κύριε Μακρή, δεν ακούω σχόλια ! (Παίζει) Η μία, δύο, τρείς, πάρτε και την τετάρτη, στο κεφάλι… (βροντά
το πούλι στο τάβλι και κυτά τον γιό του) Μπράβο ρε Νικόλα !
ΝΙΚΟΛΑΣ : (απορημένος, κυτά τον πατέρα του) Μα δεν…
ΜΑΚΡΗΣ : (Τσαντισμένα) Η τύχη του ατζαμή ! Κύτα ρε Γιάννη τώρα τι θα τους κάνεις ! (Παίζει) Οχι ασσόδυο γαμώτο ! Τέλος πάντων ! Ασσος και δύο.
ΠΕΤΡΑΣ : E ; όχι και
ατζαμής, ε όχι και ατζαμής ! (παραμερίζει τον γιό του από την καρέκλα και
κάθεται εκείνος). Ενα 5-4 ή 6-3 τώρα
και τους τελειώσαμε ! (αγανακτισμένα) Ε όχι ! ασσόδυο και εμείς !
Κύτα από τι γλύτωσε το φάρδος ! Αλλά εγώ το τάβλι το διδάσκω ! ορίστε ! (βροντά
τα πούλια) να ο άσσος, να και το δύο !
ΜΑΚΡΗΣ : Καλά, είμαστε
σοβαροί ; Κύτα Γιάννη τι τους κάνεις, και μας το παίζουν και δάσκαλοι ! (παραμερίζει
τον γιό του και κάθεται και αυτός) Πεντάρες Γιάννη
μου, πεντάρες θέλεις ή 6 - 4 και τους έπιασες μέσα ! (Ρίχνει
τα ζάρια. Θριαμβευτικά) Να το, δεν στο είπα ! 6 -4 ! (βροντά τα πούλια) Πάρε το κατ' ευθείαν στο κεφάλι ! Αλλά βέβαια οι
δικηγόροι όλο λόγια είναι !
Εν τω μεταξύ τα παιδιά έχουν απομακρυνθεί από το
τραπέζι, αδιαφορώντας για το παιχνίδι των μεγάλων. Εχουν κάτσει λίγο πιό κάτω στο χαλί και παίζουν ένα άλλο
επιτραπέζιο.
ΠΕΤΡΑΣ : Καλά με τέτοια
Κωλοφαρδία και τα μωρά παίζουν ! Ορίστε ! 4 … 2… ο Νικόλας μου !
ΜΑΚΡΗΣ : Για να δούμε !
Να… εδώ ο Γιάννης μου ! Το 3 … και το δύο…
ΠΕΤΡΑΣ : Ε, πάει τελείωσε,
δεν ξέρει τάβλι ο άνθρωπος ! Μωρέ τι γιατρός μου λες, ούτε για να μου βάλεις
κομπρέσσες δεν σε εμπιστεύομαι ! Ορίστε ! εξάρες ! Δύο … τρείς… τέσσερεις… (Θριαμβευτικά) Μπράβο ρε Νικόλα,
τους έπιασες και εσύ μέσα !
ΝΙΚΟΛΑΣ : (από μακριά, παίζει στο χαλί με τον Γιάννη ένα άλλο
επιτραπέζιο) Νικάμε ; Nικάμε ;
ΜΑΚΡΗΣ : (Αγανακτισμένα) Tι νικάτε ρε ; Πάρε και κανένα λαχείο ρε χασοδίκη ! Και
τολμάς να μιλάς για φάρδος ! Να ρε ! Τριάρες ! Τριάρες έφερε ο Γιάννης μου ! (βροντά
τα πούλια) Δύο… και δύο τέσσερεις ! (Κυτά τον
Πετρά Θριαμβευτικά) Που θα παίξεις
τώρα μεγάλε δάσκαλε ; Αν φέρεις κάτω από 6 άθροισμα θα σου πιάσω και την
παραμάννα !
ΠΕΤΡΑΣ : (Ρίχνει
τα ζάρια απελπισμένος) 3 - 2 ! Ορίστε ! (με μιά
έκρηξη οργής, σαν να είδε ότι έχει μιά ελπίδα) Δεν θα φέρεις πάνω από πέντε ρε ξεφτίλα ! Δεν θα φέρεις
!
ΜΑΚΡΗΣ : (Ρίχνει
τα ζάρια. Θριαμβευτικά) 5 - 4 o Γιάννης
μου ! Μπράβο ρε Γιάννη, μπράβο ! Πας να το πάρεις διπλό !
ΠΕΤΡΑΣ : (Θυμωμένος) Καλά, τα τσουλάς τα ζάρια ; Αντε μη πω καμιά κουβέντα !
ΜΑΚΡΗΣ : (Ανετος,
απαντά απαξιωτικά) Τι να πεις ρε ;
Τι να πεις ; Oταν εσύ τα
έστρωνες όπως σε βόλευαν ήταν καλά ; Η τύχη πάει και καμιά φορά με αυτούς που
το κατέχουν το άθλημα ! Τι μας πέρασες ; Σαν τις Κατίνες που παραμυθιάζεις στα
δικαστήρια ; Ορίστε ! Σειρά σου ! Παίξε
τώρα αν ξέρεις ! Εκτός αν αφίνεις στο Γιάννη μου το παιχνίδι διπλό !
ΓΙΑΝΝΗΣ : (από μακριά, σηκώνοντας το κεφάλι του και
διακόπτοντας για λίγο το παιχνίδι του με τον Νικόλα ) Τι είναι το διπλό μπαμπά ;
ΜΑΚΡΗΣ : Αμα τους παίρνεις
και τα σώβρακα και χάνουν 2-0 σε ένα παιχνίδι ! Αυτό είναι το διπλό !
ΠΕΤΡΑΣ : (ενώ κουνά τα ζάρια) Εμάς ρε θα το πάρεις διπλό ; Δεν γεννήθηκε ακόμα ρε αυτός
που θα μας το πάρει διπλό ! Δεν γεννήθηκε ! (Ρίχνει) Ορίστε ! 4 …. Και πέντε
ο Νικόλας μου !
ΜΑΚΡΗΣ : Σιγά και
φοβηθήκαμε ! 3 … και 1 ο Γιάννης μου !
ΠΕΤΡΑΣ : Να το 5… να και
το δύο ο Νικόλας μου !
ΜΑΚΡΗΣ : Να το 3… να και
το 6 ο Γιάννης μου !
ΠΕΤΡΑΣ : (Θριαμβευτικά) Εξάρες ! Αφού είσαι άσχετος ρε φακελάκια, τι το παιδεύεις το άθλημα ; 1…
2…. 3… να και η τέταρτη ! Και ο Νικόλας σου έπιασε την παραμάνα ! Κύτα τώρα γιέ
μου τι θα τους κάνεις !
ΜΑΚΡΗΣ : (Εξω
φρενών) Ε όχι ρε άσχετε ! Ε όχι ρε κωλόφαρδε !
Δεν μου λες ρε χασοδίκη, φτιαγμένα είναι τα ζάρια ;
ΠΕΤΡΑΣ : (Χαιρέκακα) Πονάει ε; Πονάει ! Παίξε !
Παίξε να δούμε ποιός θα το χάσει διπλό !
ΜΑΚΡΗΣ : Τι να παίξω ρε !
Τι να παίξω ! (κουνά τα ζάρια με δύναμη και τα ρίχνει) Ελα ! τριάρες και ξεφύγαμε ! (Θριαμβευτικά) Νάτες ! Ξεφύγαμε Γιάννη ! Ξεφύγαμε !
ΠΕΤΡΑΣ : (Βροντώντας
τα χέρια του στο τραπέζι) Οχι ! Δεν το
πιστεύω ! Μόνο με τριάρες γλύτωνε και τις έφερε ! Πρώτη φορά βλέπω τόση
κωλοφαρδία σε ατζαμή ! Αυτός είσαι ρε φακελάκια ! Ενας κωλόφαρδος ατζαμής !
ΜΑΚΡΗΣ : (σηκώνεται
απειλητικά). Ε, για να σου πώ ρε απολειφάδι ! Χασοδίκη ! Που
θα με πεις και ατζαμή ! Ασχετε !
ΠΕΤΡΑΣ : (σηκώνεται
και αυτός απειλητικά) Τι να μου πεις ρε
καθήκι ! Που έρχεσαι μέσα στο σπίτι μου να μας πουλήσεις και τσαμπουκά ! Εμένα
ρε είπες άσχετο ;
Από δίπλα ακούγεται φασαρία. Τα παιδιά έχουν
παρατήσει το παιχνίδι τους και παλεύουν στο χαλί.
ΜΑΚΡΗΣ , ΠΕΤΡΑΣ : (μαζί) Ε, τι πάθατε ;
ΝΙΚΟΛΑΣ : (ενώ έχει βαλει κατω τον Γιάννη και κάθεται πάνω
του) με κλέβει !
ΓΙΑΝΝΗΣ : (τον πετά από πάνω του, ετοιμάζεται να του ορμήξει) αυτός με κλέβει !
ΠΕΤΡΑΣ : (Τρέχοντας
να τους χωρίσει) Καλά τρελλάθήκατε
; έτσι κάνουν τα καλά παιδιά ; Νικόλα ! Τι σου έχω πει ; Να μη νευριάζεις όταν
παίζεις ! Ο Γιάννης είναι φίλος σου !
ΜΑΚΡΗΣ : (Από
δίπλα και αυτός) Ελα Γιάννη !
Δώστε τα χέρια ! Παίζουμε πολιτισμένα, τόσες φορές δεν τα είπαμε ;
Τα παιδιά σηκώνονται και δίνουν απρόθυμα τα χέρια
τους
Κα ΠΕΤΡΑ : (μπαίνοντας αναστατωμένη στο δωμάτιο) Τι γίνεται εδώ ; Σαν να άκουσα φωνές …
ΠΕΤΡΑΣ : (καθησυχαστικά, αμήχανα) Τίποτα αγάπη μου, να, τα παιδιά αρπάχτηκαν πάνω στο
παιχνίδι… Τίποτα σοβαρό.
ΝΙΚΟΛΑΣ : (απορημένα) Εμείς φωνάζαμε καλέ μπαμπά ; Μόνο μια στιμή… Εσείς φωνάζατε, παίζοντας
τάβλι ! (Γυρνά στον Γιάννη ) Ετσι δεν είναι
Γιάννη ;
ΓΙΑΝΝΗΣ : Ναι, αυτοί φώναζαν
!
ΠΕΤΡΑΣ : (απευθυνόμενος
στa παιδιά) Μα τι λέτε τώρα ; (με
απολογητικό, αμήχανο ύφος απευθύνεται στην γυναίκα τουπου τον κυτά
συνωφρυομένη) Ελα τώρα αγάπη
μου, υπερβολές των παιδιών…Είναι δυνατόν εμείς, μεγάλοι άνθρωποι τώρα. Να, λίγο
τους δείξαμε πως να παίζουν… (απευθυνόμενος στον Μακρή) Ετσι δεν είναι κύριε Μακρή ;
ΜΑΚΡΗΣ : (με το
ίδιο απολογητικό, αμήχανο ύφος,) Ε βέβαια,
αλοίμονο κυρία Πετρά… Είναι δυνατόν ο αξιότιμος σύζυγος σας, εγώ… επιστήμονες
άνθρωποι… Τα παιδιά τώρα… ξέρετε… (απευθυνόμενος στον γιό του με αυστηρό ύφος) : Ελα τώρα, είναι
αργά, φεύγουμε !
Κα ΠΕΤΡΑ : (συγκαταβατικά,
με ύφος που δείχνει ότι κατάλαβε τι γινόταν) Οπως νομίζετε… Του έχουν πει να μην παίζει αν είναι να παθιάζεται τόσο.
Εχει πίεση… εσείς που είστε και γιατρός, ξέρετε καλύτερα από αυτά…
ΠΕΤΡΑΣ : (ενοχλημένα) Eλα τώρα τι κάθεσαι και λες του ανθρώπου ; Τα παιδιά ακούς
;
Κα ΠΕΤΡΑ : (συγκαταβατικά, μη έχοντας όμως πειστεί) Καλά, καλά. Πάω να φέρω το μπουφάν του Γιάννη… (φεύγει)
ΜΑΚΡΗΣ : (απευθυνόμενος
στον Πετρά). Λοιπόν… Αν θέλετε να τα φέρετε εσείς
σπίτι μας την ερχόμενη Κυριακή… Παίζουν τόσο ωραία μαζί…
ΓΙΑΝΝΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΣ : (μαζί , με ενθουσιασμό) Ναι ! Ναι !
ΠΕΤΡΑΣ : Βεβαίως ! Να
έχουν τελειώσει πρώτα τα διαβάσματα τους… Αλήθεια, τάβλι έχετε σπίτι ;
Mήπως θελήσουν να παίξουν πάλι κανένα
παιχνίδι…
ΜΑΚΡΗΣ : Αλοίμονο ! Να μην
βγάλουμε ένα τάβλι να παίξουν τα παιδιά…
ΝΙΚΟΛΑΣ : (απευθυνόμενος στον Γιάννη ) Δεν έχεις PC να παίξουμε εκεί
κανένα παιχνίδι ;
ΓΙΑΝΝΗΣ : Nαι, αμέ ! Εχω και μπασκέτα στην αυλή…
ΜΑΚΡΗΣ, ΠΕΤΡΑΣ : (μαζί, κυτώντας μια τα παιδιά τους
και μιά ο ένας τον άλλο ) Τάβλι θα
παίξετε ! Τάβλι !
Τ έ λ ο ς