Εντάξει το παραδέχομαι. Πολλοί έχετε ήδη γυρίσει από τις διακοπές σας. Μαυρισμένοι, γεμάτοι αισιοδοξία, όρεξη και κέφι για δουλειά (λέμε τώρα…).

Τώρα όμως μπόρεσα να σας γράψω και εγώ το «κάτι τις» μου για το καλοκαίρι, τι να κάνω ; Αν είσαστε από τους τυχερούς που έχουν ακόμα κάποιο υπόλοιπο διακοπών θα σας φανεί χρήσιμο. Αλλιώς φυλάξτε το για του χρόνου. Διαχρονικής αξίας όσα ακολουθούν (ξαναλέμε τώρα)…

Είσαστε λοιπόν στην θάλασσα. Μόνοι ή με την όποια παρέα σας. Το που ακριβώς θα είσαστε στην Ελλάδα όπως και η ώρα δεν έχουν σημασία, δεν δίνω οδηγίες εσωτερικού τουρισμού ούτε συμβουλές για υγιεινό μαύρισμα. Τα έχετε εμπεδώσει πλέον αυτά υποθέτω. ΆΛΛΟΥ ΕΙΔΟΥΣ οδηγίες θα διαβάσετε. Μόνο το να είσαστε σε Ελληνική παραλία (άρα να περιστοιχίζεσθε σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους με την νοοτροπία μας) μετράει. Τότε, οι παρακάτω συμβουλές ίσως θα σας φανούν χρήσιμες. Για ένα πιο ήρεμο, πιο απολαυστικό μπάνιο, χωρίς κάτι που να σας χαλάσει την διάθεση.

1// Ψάχνετε για μία ξαπλώστρα με τραπεζάκι δίπλα ώστε την ώρα που ο ήλιος θα χαϊδεύει την «ατελείωτη» (κορμάρα σας) εσείς να απολαμβάνετε την φραπεδιά σας.

ΔΕΝ είστε ο μόνος που ψάχνει. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά την ώρα που ΕΣΕΙΣ ψάχνετε, στην συγκεκριμένη παραλία, την συγκεκριμένη ώρα, κάποια κατακάθια της κοινωνίας τολμούν να έχουν τις ίδιες ακριβώς φιλοδοξίες με εσάς.

Άστε που τελικά η φήμη που έρχεται στο μυαλό σας εκείνη την στιγμή σας διαβεβαιώνω ότι αληθεύει : παρά την υπογεννητικότητα μας, οι ξαπλώστρες είναι σημαντικά λιγότερες του πληθυσμού αυτής της χώρας. Χωρίς να μετρώ τους ανθέλληνες τουρίστες που ήρθαν για να κατασκοπεύσουν τις ακρογιαλιές μας την ώρα που ΕΣΕΙΣ πάτε να κάνετε το μπάνιο σας ! 

Για αυτό θέλει προσοχή… Πλησιάζετε την ακρογιαλιά, προς τις ομπρέλες και τις απλώστρες ενώ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ νοιώθετε και άλλους να πλησιάζουν. «Όχι, δεν μουρμουρίζετε αυτό που σας πνίγει… το «όλοι ένα γίναμε !»… Συγκρατείτε την οργή σας.  Αδιάφορα  προχωράτε, αργά και σταθερά, ενώ τα μάτια σας (καλύτερα πίσω από γυαλιά ηλίου, να μη φαίνονται) σαρώνουν την ακτή μπροστά σας προσεκτικά, λες και είστε πεζοναύτης σε άσκηση απόβασης σε εχθρικό έδαφος.

Κάτι είδατε ; άδεια ξαπλώστρα ή καρέκλα κάτω από ομπρέλα ελεύθερη ; ΜΗΝ κοιτάτε !! Θα καρφωθείτε ! Σας παρακολουθούν ! Μπορεί να τρέξουν και να προλάβουν πρώτοι ! Αφουγκραστείτε τι λένε, κοιτάξτε τους με τρόπο, την είδαν ; TOΛΜΗΣΑΝ ;  

Αν ναι, έφοδος ! Non passaran ! Καλό θα είναι να απλωθείτε αν είστε παρέα, να δυσκολέψετε τις κινήσεις τους.  Το να τους πετάξετε καμία σαγιονάρα θεωρείται fair play. Σε ακτή βρισκόμαστε. Για την τρικλοποδιά… θα σας γελάσω… οι γνώμες διίστανται… Απλούς κανών : ρίξτε στον εχθρό μία σύντομη αναγνωριστική ματιά, πόσοι είναι και κυρίως ΠΩΣ είναι φτιαγμένοι αυτοί που είναι… Αν δεν σας παίρνει, την τρικλοποδιά  δεν σας τη συνιστώ ! Σιγά την ξαπλώστρα… Τώρα που την κοιτάτε καλύτερα δεν σας φαίνεται και λίγο σπασμένη στην άκρη ;

Αν πάλι ο εχθρός που είναι πάντα γύρω σας (δεν ξεχνιόμαστε ! δεν ξεχνιόμαστε  !) δεν έχει δει αυτό που μόλις είδατε… ΜΗΝ επιταχύνετε… Θα τραβήξετε την προσοχή… Προχωράτε αδιάφορα, σαν να ψάχνετε κάποιο φίλο που έχει έρθει πριν από εσάς… 

Μπορείτε μάλιστα να πείτε δυνατά και κάτι παραπλανητικό : «Να εκεί κάθονται ! » και να δείξετε ΑΡΚΕΤΑ ΠΙΟ ΠΕΡΑ από εκεί που κατευθύνεστε. Έτσι θα σας χαρακτηρίσουν ακίνδυνους. Για παρέα θα υποθέσουν ότι ψάχνετε, παρέα που ΗΔΗ κάθεται κάπου, άρα δεν ψάχνετε για ελεύθερη ομπρέλα ή ξαπλώστρα.

Πλησιάζετε… είναι η μοναδική ελεύθερη ομπρέλα… ψυχραιμία… σε λίγα βήματα θα είναι δική σας ! Καλού κακού τους κόβετε την πρόσβαση, αν την δουν καθυστερημένα να πρέπει να περάσουν από πάνω σας για να φτάσουν πρώτοι. Δεν θα τους αφήσετε φυσικά !  

ΤΙ ; το ζευγάρι που περπατά αμέριμνα ανάμεσα στις καρέκλες και στις ξαπλώστρες ξαφνικά κάθισε πρώτο ; «μα τι στο διάβολο» αναφωνήστε δυνατά. «Όλοι Παυλίδη διαβάζουν εδώ πέρα ;»  Αφού δεν έγινε που δεν έγινε η δουλειά σας, διαφημίστε με τουλάχιστον !     

2// ΠΡΟΣΟΧΗ !! Την ξαπλώστρα την βρήκατε αλλά πριν την καπαρώσετε κοιτάξτε γύρω σας : παίζει κανείς ρακέτα εκεί κοντά ; σε ακτίνα αρκετών δεκάδων μέτρων έστω ;

Αν παίζει καλύτερα άστε το και πηγαίνετε πιο πέρα. Αλλιώς… ότι στοίχημα θέλετε, τον δικό σας φραπέ θα βάλει σημάδι το μπαλάκι και θα χτυπήσει αργά η γρήγορα με ακρίβεια ελεύθερου σκοπευτή. Χάλια το μαγιό, χάλια και η μόλις πασαλειμμένη με ακριβά ηλιο-προστατευτικά «ατελείωτη». Χάλια και τα νεύρα σας. Αν μάλιστα πάτε να ζητήσετε και τον λόγο… Στα κανάλια θα βλέπω τον δικηγόρο σας να προσπαθεί να εξηγήσει ότι εσείς δεν φταίγατε, ότι ο άλλος (ή η άλλη) ξεκίνησαν το κακό. Ότι μετά η σύρραξη γενικεύτηκε (αν υπάρχουν παρέες),  βρεθήκατε να αμύνεστε περί των όποιων ιερών και οσίων σας με αποτέλεσμα να καταντήσουν όλοι και όλες, και εσείς και οι «απέναντι» με βουλωμένα μάτια ή σαν φαλακρές Μπάρμπι… 

 Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τραπεζάκι κάτω από ομπρέλα, αν προτιμάτε να αγναντεύετε τα πέλαγα υπό σκιάν. Γι αυτό σας λέω : Ρακέτα κοντά ; μακριά εσείς.

3// ΤΩΡΑ… αν ΕΣΕΙΣ παίζετε ρακέτα… δεν σας λέω να χολοσκάσετε από τέτοιες λεπτομέρειες. Δίπλα στο τραπέζι που κάθεστε θα παίζετε, σιγά μην αλλάξετε και εκλογική περιφέρεια ! (Ελάτε τώρα που δεν σκέπτεστε έτσι ! Αν επιμένετε ότι αυτή η νοοτροπία δεν σας εκφράζει… μήπως κανένας μακρινός πρόγονος δεν ήταν Ελληναράς ; Απλή και αθώα ερώτηση κάνω. Τα τεστ DNA επίσης μπορεί να σας βοηθήσουν).

Αν λοιπόν παίζετε αμέριμνος την ρακετούλα σας προσέξτε… ιδιαίτερα αν είστε γυναίκα και η στρίγκλω που σας κοιτά βλοσυρά από το δίπλα τραπεζάκι φαίνεται πιο γεροκαμωμένη και ιδίως αν έχει λιγότερα μαλλιά. Τα δικά σας θα κακοπάθουν αν οι ειρηνευτικές συνομιλίες αποτύχουν και μπορεί στο τέλος να μείνουν λιγότερα από τα δικά της.

Αν πάλι είστε άνδρας, μία δεύτερη προσεκτική ματιά στα ποντίκια και στους κοιλιακούς του τύπου που κάθεται δυό μέτρα πιο κάτω δεν θα σας χαλάσει… Προσέχουμε για να έχουμε (μη μαυρισμένα μάτια…). Διακριτικά όμως… αλλιώς μπορεί και να σας παρεξηγήσουν… 

Στο κάτω κάτω, το «ίματζ» σας δεν κινδυνεύει αν πείτε αδιάφορα στον φίλο σας ή στην φίλη σας : “δεν πάμε λίγο πιο κάτω ; δεν με βολεύει εδώ».  Στρατηγική υποχώρηση με αξιοπρέπεια !

4// Καθίσατε στον ήλιο, γυρίσατε από όλες τις μεριές, ξεροψηθήκατε… Ώρα για λίγη δράση τώρα. Μπαίνετε στη θάλασσα. Προσπερνάτε το αραιό διάλυμα ούρων από «όλου του κόσμου τα παιδιά» που τσαλαβουτούν μπροστά σας, τους γέρους, τις γριές, όσους μπαίνουν ή βγαίνουν εκείνη την ώρα… Το νερό φτάνει στο στήθος σας, ανεβαίνει… ετοιμάζεστε να κάνετε την βουτιά σας, το κρόουλ σας, την πεταλούδα σας, ότι σας βολεύει τέλος πάντων.

ΠΡΟΣΟΧΗ !! Βλέπετε τον τύπο ή την τύπισσα που απομακρύνεται ύπουλα και κρυφομουλωχτά λίγα μέτρα πιο μπροστά σας ; Κολυμπώντας δήθεν αμέριμνα ή περπατώντας δήθεν αργά και αδιάφορα αν πατώνει ;

ΜΗ βουτήξετε ! Αλλάξτε ρότα ! Μπορεί να μην είναι καρχαρίας αλλά συμβαίνει κάτι χειρότερο : Μόλις τα αμόλησε ! Σας τα αφήνει παρακαταθήκη και τη κάνει με ελαφρά πηδηματάκια (ή απλωτές).

ΠΟΤΕ, (μα ΠΟΤΕ !!) μην πάτε προς κάπου που κάποιος ΜΟΛΙΣ φεύγει !! Αλλιώς θα κολυμπήσετε  μέσα σε ότι αυτός ή αυτή αμόλησε πριν μερικά δευτερόλεπτα. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Αν τύχει σε εσάς, αφεθείτε ελεύθεροι. Τι να κάνετε, να σκάσετε ; Αφού τώρα σας ήλθαν !  Και μετά ξέρετε… Αδιάφορα κολυμπάτε ή βαδίζετε προς άλλη γη άλλα μέρη…

Προσεκτικά λοιπόν και όλα θα πάνε καλά. Εν τάξει μπορεί να σας τύχουν και μερικά ακόμα, όπως το ότι ο τύπος που νομίζατε ελεύθερο και ωραίο να έχει μάτια μόνο για εκείνη την ξενέρωτη με το σχεδόν ανύπαρκτο στρινγκ. Ή πάλι η ηλιοψημένη φρεγάτα, σκαρί που σκοτώνει, ναι αυτή που  μπανίζατε κάτω από τα Ρέιμπαν  - να επιμένει να συνοδεύεται από τσαντισμένο πολίστα. Άδικος κόσμος, σας κατανοώ. Όπως κατανοώ και την αγανάκτηση σας όταν διαπιστώνετε ότι την συγκεκριμένη ώρα, που ΕΣΕΙΣ φεύγετε τελικά από την συγκεκριμένη παραλία, ακολουθώντας την συγκεκριμένη διαδρομή επιστροφής με το αυτοκινητάκι σας, εκείνη ΑΚΡΙΒΩΣ την ώρα όλοι και όλες που καβάλησαν ένα σαραβαλάκι έχουν την ίδια με εσάς ιδέα ! Απαράδεκτο, και πάλι έχετε την πλήρη κατανόηση μου ! Σαν δεν ντρέπονται ! Αλλά τι να τα λέμε… δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει κανείς να τους μαζέψει !!

Καλό καλοκαίρι ! Βαστά αρκετά ακόμα !

Αθήνα 20/8/08

Με την άδεια της κ. Τζιαντζή - που δεν είχα τη τιμή να γνωρίζω έως τώρα -   μεταφέρω το μεγαλύτερο μέρος του χρονογραφήματος της στη γωνιά μου. Να το απολαύσετε όσοι δεν το έχετε διαβάσει, να προβληματισθείτε…  Στη συνέχεια, προσθέτω και εγώ δυό κουβέντες, σαν υστερόγραφο, έχω αναφερθεί και παλιότερα – περιληπτικά - στα τηλεοπτικά μας χάλια (1/08).

To χρονογράφημα της κ. Τζιαντζή πρώτα :   

<<Αν κάναμε ένα γκάλοπ στο δρόμο και ρωτούσαμε τους περαστικούς ποια τραγουδίστρια εκπροσώπησε φέτος την Ελλάδα στην Eurovision και ποιος είναι ο τελευταίος δίσκος του Μίκη Θεοδωράκη, οι περισσότεροι θα απαντούσαν με ευκολία στην πρώτη ερώτηση αλλά μάλλον θα κολλούσαν στη δεύτερη.

Η Τηλεόραση έχει καταστήσει την «αναγνωρισιμότητα» υπέρτατη αξία : δεν έχει σημασία τι έχει κάνει κανείς στη ζωή του, αλλά το πόσο η τηλεόραση ασχολείται μαζί του. Ακόμα και κάποιοι επαίτες στα βαγόνια του ηλεκτρικού αυτοσυστήνονται λέγοντας «είμαστε η πολύτεκνη οικογένεια Τζιτζιτζιρίκου που μας έδειξε το Mega» ή, λίγο παλαιότερα, «είμαι ο ανάπηρος πατέρας που με έδειξε ο κ. Βαρεμένος».

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Βαρεμένος δεν είχε δει ούτε ζωγραφιστό τον ανάπηρο πατέρα, ενώ η μόνη πολύτεκνη οικογένεια που έδειξε το Mega είναι αυτή του Γιώργου Μπέζου και της Κατερίνας Λέχου στο σήριαλ «Ευτυχισμένοι μαζί». Όμως και μόνο η αναφορά ενός καναλιού κάνει τον ταλαίπωρο ζητιάνο πιο «επώνυμο», πιο επαγγελματία, πιο αναγνωρίσιμο από άλλους συναδέλφους του.

Κάποιος ή κάποια που απλώς πήρε μέρος στα καλλιστεία ή σε ένα «τάλεντ σόου» μπορεί να ξεφύγει έστω και προσωρινά από την ανωνυμία. Τα παιδιά των επωνύμων πέφτουν και αυτά κάτω από το δέντρο της επωνυμίας, ενώ διάσημοι μπορούν να γίνουν και οι πρώην σύζυγοι ή ερωτικοί σύντροφοι κάποιου επώνυμου. Μοντέλα ή μοντελοειδή, ψευδές ή άφωνες τραγουδίστριες, τραγουδιστές που τραγουδούν με τους κοιλιακούς αλλά όχι με το λαρύγγι, φλύαροι μόδιστροι και στυλίστες, ακόμα και τα οικιακά ζωάκια των επωνύμων χωράνε στην τηλεοπτική αυλή των θαυμάτων.

… … …

Όσοι εργάζονται το πρωϊ και δεν βλέπουν τηλεόραση και δεν ξέρουν αυτά τα πρόσωπα πρέπει να νοιώθουν εκτοπισμένοι από το παρδαλό εικονικό σύμπαν.

Κάποιοι γίνονται τηλεδιάσημοι ακριβώς επειδή είναι γελοίοι. Η γελοιότητα ή μάλλον ή αυτογελοιοποίηση πουλάει, έστω και αν το εμπόρευμα παλιώνει πολύ γρήγορα. Μόνο που οι τηλεοπτικοί προστάτες και προαγωγοί των γελοίων είναι δυο φορές ποιο γελοίοι. Είναι αξιοκαταφρόνητοι - και αυτοί και οι εργοδότες τους – γιατί χτίζουν καριέρα και κερδίζουν χρήματα εκμεταλλευόμενοι τη ματαιοδοξία και την οικονομική ανάγκη κάποιων συνανθρώπων μας οι οποίοι μπορεί να είναι απλά ψώνια, νούμερα, περιθωριακοί, λούμπεν, αδίστακτοι ή και ψυχικά ασθενείς ή διανοητικά καθυστερημένοι.

Τη δικτατορία της ασχήμιας, της ασημαντότητας, της έπαρσης ή της κακομοιριάς επιβάλλουν κάποια κανάλια και εκπομπές. Μία δικτατορία εύπεπτη και διαβρωτική, που κολακεύει και ταυτόχρονα ταπεινώνει τον τηλεθεατή, που τον μαθαίνει να πλατσουρίζει στη λάσπη που μεταμφιέζεται σε λάμψη.

>> 

Αυτό ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι από το χρονογράφημα της κ. Τζιαντζή. Και λίγα λέει !! Οι λίγες τηλεοπτικές εκπομπές που τιμούν όσους τις έκαναν (και ΔΕΝ αναφέρομαι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ σε ντοκυμαντέρ) είναι πλέον οι εξαιρέσεις. Ο κανόνας δυστυχώς είναι τα όσα αναφέρει η κ. Τζιαντζή με τόσο εύστοχο τρόπο. 

Σαν υστερόγραφο : μη μας πουν πάλι για τη δύναμη του τηλεκοντρόλ ! Πρώτα ΜΟΧΘΗΣΑΝ κάποιοι πολύ (μα ΠΑΡΑ πολύ !!) επί ΠΟΛΛΑ χρόνια, να εθίσουν τον κόσμο στα διάφορα τηλεοπτικά σκουπίδια, να μεταλλάξουν τους τηλεθεατές (όχι όλους ευτυχώς) σε άβουλες Κατίνες που καταπίνουν κάθε ασχήμια και διασκεδάζουν με την κάθε ανοστιά.

Και μετά, ΑΦΟΥ τα κατάφεραν σε σημαντικό βαθμό, λένε υποκριτικά : «τι να κάνουμε, αυτά θέλει ο κόσμος !» ή «αν βάλουμε κάτι ποιοτικό δεν πουλάει, οι άλλοι πιάνουν μεγαλύτερα νούμερα τηλεθέασης»…

Και μη χειρότερα… (που δεν το βλέπω, κοντεύουμε αλλά πάτο δεν πιάσαμε ακόμα…)

1/8/08