Ένα ακόμα ευθυμογράφημα από αυτά που είχα γράψει χρόνια πριν.

Πρόσωπα : Μιχάλης, Πέτρος. 40 – 50 ετών.

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Γειά σου Μιχάλη, τι κάνεις ;

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Τι να κάνω ρε Πέτρο… Ασε… Προβλήματα…

 

ΠΕΤΡΟΣ (αναστενάζοντας) :  Και ποιος δεν έχει ! Γιατί εγώ… (οργισμένα) Μας την λένε και οι φίλοι μας τώρα, κατάλαβες ;  

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Ποιος στην είπε ρε Πέτρο ;  Τι έγινε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Να ο Νίκος, συνάδελφοι στο γραφείο, χρόνια… Όχι κολλητοί, αλλά τόσες ώρες στο γραφείο... όσο να ‘ναι… τα λέγαμε…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Ε, και τι έγινε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Σήμερα ο Νίκος είχε κάτι προβλήματα με τον τμηματάρχη μας. Ήθελα να του πω τη γνώμη μου, σαν φίλος, κατάλαβες… Αλλά εγώ φταίω. Που πας ρε σήμερα να βοηθήσεις ; Τα ακούς και από πάνω !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Λέγε ρε τι έγινε !

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Μου είπε πως δεν του χρειάζονται συμβουλές από εμένα. Είμαι λέει γρουσούζης !  Οτι τις περισσότερες φορές που με άκουσε την πάτησε ! Αλλά είπαμε εγώ φταίω ! Τι θέλω και ανακατεύομαι ;

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Πως την πάτησε δηλαδη ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Με κατηγορεί για το σπίτι που νοίκιασε. Εψαχνε για σπίτι και είπα σαν φίλος να βοηθήσω…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Και τι έγινε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ : Μου είπε ότι βρήκε ένα καλό, κοντά στη δουλειά του αλλά του ζήταγαν πολλά. 700 Ευρώπουλα για ένα τριάρι ! Μου φάνηκε ακριβό και  του το είπα…  

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :   Και λοιπόν ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Ηθελε να κάνει παζάρια αλλά δεν τον άφησα ! Του είπα ότι εγώ θα τον βοηθήσω να βρει ένα καλύτερο με λιγότερα !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Και δεν βρήκε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Βρήκε ένα, λίγο μικρότερο βέβαια και όχι τόσο κοντά στη δουλειά του… Αλλά με 600, όχι με 700 !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Εντάξει, άμα είναι καλό, τον γλύτωσες και από 100 παραπάνω τον μήνα, είναι κάτι…

 

ΠΕΤΡΟΣ : Τώρα όμως έμαθε ότι αυτό που δεν παζάρεψε, το παζάρεψε ένας άλλος και το νοίκιασε 650 ! Κάνει 50 Ευρώ παραπάνω αλλά είναι κοντυτερα στη δουλειά, μεγαλύτερο και καλύτερο. Εγώ φταίω λέει που δεν τον άφησα να το παζαρέψει !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Ε είναι βαρεμένος ο άνθρωπος ! Ας το παζάρευε άμα του άρεσε τόσο πολύ. Εσύ τι φταίς ; Μεσίτης είσαι ; Μια γνώμη είπες !

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Ελα ντε !   Μετά μου είπε για την θεία του…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Την θεία του ; τι έγινε  μ’ αυτήν ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Nα, η αδελφή της μάννας του… Δεν ένοιωθε καλά και ο Νίκος στεναχωριόταν… Hθελε να την τρέχει στα νοσοκομεία για εξετάσεις… Της έχει αδυναμία βλέπεις… Του είπα πως όλοι οι γέροι γκρινιάζουν πως δεν είναι καλά… πως άμα έχουν κάτι σοβαρό αυτό φαίνεται…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Δίκιο έχεις ! Και τι έγινε με τη θεία ; Μας άφησε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Ανεπιστρεπτί !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Σώπα ρε ! Καλά και εσύ του έφταιγες πάλι ; Τι είσαι, γιατρός ; Αυτός την ήξερε, ας την έτρεχε αν νόμιζε πως δεν ήταν καλά… Γι αυτά σε λέει γρουσούζη ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Όχι μόνο, έγινε και το άλλο, με τις δυό γκόμενες…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Με γκόμενες ; για λέγε… για λέγε…  

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Να είχε βάλει στο μάτι δυό γκόμενες στο γραφείο. Πρώτο πράμα, πολλοί τις κυνηγούσαν αλλά εκείνες έκαναν παιχνίδι…      Διάλεγαν που το έδιναν…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Και γιατί δεν κοίταζες να βγάλεις εσύ κάτι για πάρτυ σου ;

 

ΠΕΤΡΟΣ : Που καιρός… Παντρεμένος άνθρωπος είμαι… Είχα και την Μπέτυ εκείνο τον καιρό που με στράγγιζε…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Δίκιο… Δηλαδή τι δίκιο… αδικία ! Τι έγινε λοιπόν με αυτές τις δυό ;

 

ΠΕΤΡΟΣ : Εκανα κέφι την όλη φάση και είπα να τον βοηθήσω πάλι. Μιλάμε για καβαλημένα καλάμια… Η καθε μιά τους το έπαιζε πρώτη γκόμενα… Του είπα λοιπόν να τις κάνει να ζηλέψουν… Να λέει στην κάθε μιά πόσο φοβερή είναι η άλλη, πως όποιος τυχερός μπλέξει μαζί τους παθαίνει πλακα… τέτοια…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Μεγάλε ! Για να σκιστεί η κάθε μιά τους να του αποδείξει ότι είναι καλύτερη από την άλλη έτσι ;  

 

ΠΕΤΡΟΣ : Το 'πιασες !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Και δεν τ' αφήνω ! Για λέγε παρακάτω, για λέγε !

 

ΠΕΤΡΟΣ : Αρχισε λοιπόν να πετά σπόντες στην κάθε μια, για το πόσο τρομερή σε όλα είναι η άλλη, ιδίως στο κρεββάτι… Σαν να το ξέρει από πρώτο χέρι, αλλά όχι στα ίσια, χωρίς να το παραδέχεται…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Καλή ιδέα, αλλά αν αυτές τα λέγανε μεταξύ τους ;

 

ΠΕΤΡΟΣ : Τι λες ρε ! Δυό πρώτες στην ίδια πίστα μιλάνε ; Αγνοούσαν επιδεικτικά η μιά την άλλη ! Σου είπα περίπτωση ! Εκεί βασιζόμουνα !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Σωστά ! Και τι έγινε, δεν τσιμπήσανε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Παρατσιμπήσανε ! Τόσο πολύ προκάλεσε το ενδιαφέρον της μιάς για την άλλη που τα έφτιαξαν οι δυό τους και τον άφησαν στην απ’ έξω ! Εχει βουϊξει όλο το κτίριο !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Κοίτα ρε να δεις… εντάξει… έπεσες πάλι σε περίπτωση που οι γκόμενες το γουστάριζαν κι αλλιώτικα… Που να το ξέρεις ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Ελα ντε ! Εκεί όμως που έγινε έξαλλος ήταν με το αυτοκίνητο….

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Ποιο αυτοκίνητο ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Hθελε να αλλάξει αυτοκίνητο, είχε βρει τι θα αγοράσει… Εγώ όμως του είπα ότι μπορεί να το πάρει φτηνότερα… Από ένα αντιπρόσωπο κοντά μας. Ζητούσε βέβαια αρκετά για προκαταβολή…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Πολλά ;

 

ΠΕΤΡΟΣ : Πέντε μπροστά του ζήταγε. Για να το φέρει σε 1-2 μήνες… Του είπα να τα δώσει, συμφωνούσα για την μάρκα και ο αντιπρόσωπος φαινόταν εντάξει…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Και τι έγινε ; Του βγήκε μάπα το καρπούζι ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Δεν του βγήκε καθόλου ! Δυό εβδομάδες μετά που έσκασε την προκαταβολή, άφαντος ο αντιπρόσωπος !  Τα είχε πάρει χοντρά από αρκετούς και την έκανε για Βραζιλία μεριά !

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Κοίτα ρε ατυχία ! Καλά και εσύ… Τον ήξερες τον αντιπρόσωπο ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Όχι καλά ! Αλλά μεγάλο κατάστημα ρε Μιχάλη… Μισό τετράγωνο έπιανε… Αυτοκίνητα, υπάλληλοι, τζαμαρίες, λούσο… Που να το φανταστώ ; Τόσοι την πάτησαν… Στο κάτω-κάτω, μια κουβέντα είπα… ας το έψαχνε και μόνος του…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Δίκιο έχεις… Και πάνε τα πέντε, έτσι ;  

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Ακόμα τα κλαίει… Όπως και τα άλλα πέντε…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Ποιά άλλα πέντε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ : Aυτά που του είπα να τα σπρώξει στο Χρηματιστήριο… Eίχα γνωρίσει κάποιο σοβαρό άτομο, μπασμένο στα κόλπα… Τελικά μου βγήκε παπαγαλάκι… τι να κάνουμε…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Πάνε και αυτά τα πέντε ;

 

ΠΕΤΡΟΣ : Οχι όλα, σκότωσε πριν ένα μήνα τα χαρτιά που του είπα να αγοράσει.  Στην μισή τιμή… Ε καλά, στο Χρηματιστήριο οι περισσότεροι παίξαμε και χάσαμε ! Τι κάνει έτσι ; Και εμένα αν  μου περίσευαν θα έπαιζα ! 

 

ΜΙΧΑΛΗΣ : Ετσι είναι… Δικά του λεφτά ήταν… Αυτός αποφάσιζε…

 

ΠΕΤΡΟΣ : Τέλος πάντων, άσε τώρα τον Νίκο… Ας πούμε τα δικά σου…

 

ΜΙΧΑΛΗΣ (έντρομος) :  Ποιά δικά μου ;

 

ΠΕΤΡΟΣ :  Να, μου είπες στην αρχή ότι έχεις κάτι προβλήματα… Αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι….

 

ΜΙΧΑΛΗΣ :  Προβλήματα ; Ποιος εγώ ; Μπα, όλα μια χαρά είναι… θα παράκουσες… Λοιπόν να φεύγω τώρα… έχω κάποια δουλειά…  Και να μη χαθούμε έ  ; να μη χαθούμε !  (φεύγει βιαστικά, ενώ ο Πέτρος τον κοιτά απορημένος…)