Μη με παρεξηγείτε αν δεν γράφω  συχνά… Ξέρω, ξέρω… πρέπει να κάνω δημόσιες σχέσεις, πρέπει να προσπαθήσω «να με κάνω γνωστό»…. Αλλά εγώ με όλα αυτά… δεν έχω τις καλύτερες των σχέσεων… 

Και φυσικά καθόλου δεν σνομπάρω. Ούτε υποτιμώ αρκετούς από τους εκλεκτούς ομότεχνους μου που προσπαθούν περισσότερο από εμένα να γίνουν γνωστοί, να καταξιωθούν, να κερδίσουν αναγνώστες, να τους κρατήσουν (ΚΑΘΟΛΟΥ εύκολο). Ειλικρινά τους ζηλεύω, θα ήθελα να ήμουν έτσι. Θα ήθελα να μπορούσα να πλησιάζω κάθε ένα από εσάς όπως το κάνουν εκείνοι. Με τόση απλότητα και αμεσότητα. Προσπαθώ να τους μιμηθώ, ΟΧΙ για να ακολουθήσω μηχανικά ένα κανόνα επιτυχίας, αλλά επειδή αυτό που κάνουν είναι το σωστό… (μιλάμε πάντα για όσους εκτιμώ το έργο τους, την προσωπικότητα τους και την προσφορά τους).

Δεν μου «βγαίνει» όμως πάντα, τόσα χρόνια δεν ήμουν μαθημένος να λειτουργώ έτσι… Μεγάλωσα, ωρίμασα, έκανα ότι έκανα στην ΜΗ συγγραφική μου καριέρα (30 ετών !) με άλλους ρυθμούς, άλλο στυλ…

Τώρα όμως που απευθύνομαι σε όλους εσάς ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξω. Το παλεύω, θα μάθω, που θα πάει ! Θέλω όμως όποτε βγάζω προς τα έξω κάτι να είναι γνήσιο, να μην είναι «κατ’ επιταγήν» επειδή «πρέπει», να μην είναι «δήθεν». Γι αυτό όποτε βγαίνει από μέσα μου κάτι που νομίζω ότι πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας το κάνω. Κι αν καμιά φορά «τεμπελιάζω» λιγάκι, συμπαθάτε με… είπαμε αλλιώς ήμουν μαθημένος… Δεν αλλάζει κανείς εύκολα… Ιδίως αν θέλει να κρατήσει ταυτόχρονα και την γνησιότητα του.