Αθήνα 30/9/07

Αγαπητές μου φίλες, αγαπητοί μου φίλοι,

Τρείς μήνες μας χωρίζουν από το τέλος του χρόνου ότι διακοπές είχα να κάνω τις έκανα, όσο διάβασμα είχα να ρίξω το έριξα. Τώρα τα «κεφάλια μέσα» που λέει και το ανέκδοτο. Έτοιμες οι περιλήψεις και τα βοηθητικά κείμενα για το δεύτερο μου βιβλίο, ότι είχα να διαβάσω το διάβασα, ότι είχα να επισκεφθώ το επισκέφθηκα, όσο είχα να τσακωθώ με την κόρη μου για την πλοκή του (είπαμε, είναι η πρώτη μου επιμελήτρια) τσακώθηκα… (μη το παίρνετε στραβά, τους λατρεύω αυτούς τους δημιουργικούς καυγάδες !).

Τώρα από αύριο 1/10 αρχίζω το γράψιμο.  Ελπίζω να το παραδώσω στις εκδόσεις Ψυχογιός μέχρι το τέλος του χρόνου. Θα βάλω τα δυνατά μου να μη σας απογοητεύσω. Ελπίζω να το έχετε μέσα στον επόμενο χρόνο και να το αγκαλιάσετε όσο το πρώτο και - γιατί όχι ; - ακόμα περισσότερο.

Για να μη το ξεχάσω : Το πρώτο μου βιβλίο πάει καλά, ιδίως αν λάβετε υπ’ όψη ότι είναι το πρώτο βιβλίο ενός πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα.   Έκανε δεύτερη έκδοση, σε δυόμισυ περίπου μήνες από όταν πρωτοβγήκε (!) και μετά τον Σεπτέμβριο που τα βιβλία πάνε πίσω λόγω των σχολικών, ελπίζω να συνεχίσει να πηγαίνει καλά. Ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ σε όλες και σε όλους που το αγοράσατε. ΕΣΕΙΣ το κάνατε να πάει καλά, ΕΣΕΙΣ όλοι που εμπιστευθήκατε και αγοράσατε το πρώτο μυθιστόρημα ενός νέου (όχι στην ηλικία δυστυχώς…) συγγραφέα.

Λίγη κουβεντούλα ακόμα, πριν σας αφήσω για σήμερα.

Όμορφες παραλίες στη Σκύρο, για όλες τις τσέπες μια και θεωρείται από τα φτηνά νησιά για διακοπές. Ιδίως στο φαγητό,  τρως μεγάλες μερίδες από ντόπιες λιχουδιές ή ότι άλλο θέλεις με λιγότερα χρήματα από ότι αλλού. Όλα τα άλλα όμως εκτός από τις μερίδες τους (όσοι ευτραφείς σαν και εμένα προσέχετε !) είναι μικρά και όμορφα, ιδίως στην πόλη της Σκύρου, μία γραφική πόλη σκαρφαλωμένη στο βουνό. Σπίτια, δρόμοι, μαγαζιά, ακόμα και τα ονομαστά αλογάκια τους. Γραφικά μπαράκια, στενά λιθόστρωτα δρομάκια, μικρά μαγαζάκια που έχουν απ’ όλα και δίπλα σε όλα αυτά τα κλασσικά (και πανέμορφα) σκυριανά σπιτάκια, με μία αξιοθαύμαστη αξιοποίηση και του τελευταίου διαθέσιμου πόντου. Και ενδιαφέροντα είδη λαϊκής τέχνης.

Φυσικά, είχα και τις «διακοπές εργασίας». Για άλλη μία εβδομάδα περίπου…Μόνος γιατί η γυναίκα μου δεν είχε άλλη άδεια. Πήγα να δω, να μετρήσω, να φωτογραφήσω, να περπατήσω, να περιηγηθώ, να κρατήσω σημειώσεις, να διαλέξω τοποθεσίες, να ανακατευθώ με τους ντόπιους και τους τουρίστες… Δεν σας λέω που πήγα, όχι για να πουλήσω μυστήριο αλλά γιατί έχει σχέση με ένα από τα επόμενα αστυνομικά μυθιστορήματα και δεν θέλω να μαρτυρήσω το που θα διαδραματίζεται ένα μέρος της πλοκής του. Όπως σας έχω πει δεν σκοπεύω να γράφω μόνο αστυνομικά μυθιστρήματα αλλά στα αστυνομικά έχω μανία με τις τοποθεσίες… Τις θεωρώ μέρος της πλοκής. Εσείς που διαβάσατε την «δέκατη φωτογραφία» με καταλαβαίνετε…  

Αυτά για σήμερα. Θα τα πούμε σύντομα ελπίζω. Απαντώντας στα σχόλια σας, με κριτικές βιβλίων, ένα από τα αρκετά ευθυμογραφήματα που έχω γράψει και ότι άλλο ήθελε προκύψει…